pokutować

pokutować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, pokutowaćtuję, pokutowaćtuje {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odprawiać pokutę, zadośćuczynić za grzechy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pokutować za grzechy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ponosić konsekwencje czegoś, doświadczać skutków czegoś złego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pokutować za czyjąś nieodpowiedzialność. Pokutować za błędy poprzedników. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być przeżytkiem, trwać jako coś nieaktualnego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pokutujące przesądy, oceny, poglądy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być zmuszonym przebywać gdzieś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pokutować na prowincji. {{/stl_10}}